Sur l'Adamant

Een psychiatrische instelling, midden op de Seine: dat klinkt als fictie, maar is het niet. In deze intieme documentaire neemt meester-observator Nicolas Philibert de kijker mee aan boord van de Adamant, een drijvend dagcentrum in hartje Parijs, waar mensen met psychische kwetsbaarheden worden opgevangen. Met zijn kenmerkende aandacht en empathie laat Philibert zien wat er gebeurt wanneer je écht luistert.

De Adamant is geen standaard zorginstelling. Patiënten worden hier niet gereduceerd tot diagnoses, maar worden benaderd als volwaardige mensen met verhalen, humor, angsten en verlangens. We zien ze tekenen, muziek maken, discussiëren over films of gewoon praten over hun dag. De camera van Philibert observeert zonder te oordelen, en nodigt de kijker uit hetzelfde te doen.

Het gebeurt zelden dat een documentaire wordt bekroond met de Gouden Beer op het filmfestival van Berlijn, maar Sur l’Adamant wist die eer wél te behalen. Een ontroerde Philibert zei bij het in ontvangst nemen van de prijs dat hij had geprobeerd “het hardnekkige, vaak discriminerende beeld dat we hebben van ‘gekke’ mensen om te draaien.” Sur l’Adamant is het eerste deel van een drieluik, waartoe ook Averroès & Rosa Parks en La machine à écrire behoren.

"Zachtaardig portret" ★★★★ Trouw

"Geïnteresseerd in individuen, op een aanstekelijk open en zachtaardige manier. " ★★★★ de Volkskrant

"Breekt je hart" ★★★★ Cinemagazine