La machine à écrire

In de afsluitende film van zijn drieluik brengt documentairemaker Nicolas Philibert ons opnieuw naar de Adamant, een bijzondere psychiatrische zorginstelling op een boot in de Seine, waar (ex-)psychiatrische patiënten worden opgevangen. Ditmaal volgt hij voormalig psychiatrisch patiënt Patrice, die inmiddels zelfstandig woont, maar nog bijna dagelijks terugkeert naar de Adamant.

Op de Adamant schrijft Patrice zijn gedichten, om die thuis op zijn geliefde typemachine over te typen. Wanneer die stuk gaat, voelt dat als een groot verlies. Adamant-arts Linda De Zitter, klinisch psycholoog en echtgenote van Philibert, regelt dat twee klussers de typemachine komen repareren. Dit soort praktische steun helpt Patrice en anderen hun zelfvertrouwen terug te vinden. Met veel empathie en zonder oordeel laat Philibert opnieuw zien hoe kwetsbaarheid en veerkracht hand in hand gaan binnen een zorgsysteem dat vaak tekortschiet.

La machine à écrire is het derde deel van een drieluik, waartoe ook Sur l’Adamant en Averroès & Rosa Parks behoren. Samen vormen ze een ontroerend portret van patiënten en zorgverleners in de psychiatrie, waar menselijkheid en echt contact centraal staan.