Der Himmel über Berlin

Damiel en Cassiel zwerven als engelen al eeuwenlang door Berlijn. Onzichtbaar voor de inwoners nemen ze hun gedachten en gevoelens waar, in een stad die nog altijd verdeeld is tijdens de Koude Oorlog. Waar velen jaloers zouden zijn op de kunsten van engelen, bestuderen Damiel en Cassiel de mensheid met verwondering en nieuwsgierigheid. Zij zien ons zoals we onszelf nooit kunnen gezien. Voor Damiel wordt het verlangen naar imperfectie echter te groot, waarna hij besluit om mens te worden.

Ondanks dat engelen alwetend en onsterfelijk zijn, is engel Damiel (Bruno Ganz) niet helemaal gelukkig. Hij verlangt er namelijk naar om als mens door de stad te struinen, een kopje koffie te drinken, naar de kapper te gaan, met anderen te kunnen praten. Hij wil, in zijn eigen woorden, "twijfelen, niet weten." Wanneer hij op een gegeven moment een jonge trapeze-artieste ontdekt die in het circus werkt en warme gevoelens voor haar begint te koesteren, weet Damiel het zeker. Hij wil niet langer engel zijn, maar mens.

Met Der Himmel über Berlin won Wim Wenders in Cannes de prijs voor Beste Regie. In deze poëtische klassieker portretteert hij de mensheid met een tedere blik, ondanks de bovennatuurlijke hoofdpersonages. De mens staat centraal in al haar leed en vreugde. De camera zweeft door de straten van Berlijn, terwijl de meest intieme gedachten van de inwoners te horen zijn. Der Himmel über Berlin is een optimistisch eerbetoon aan de kwetsbaarheid en schoonheid van het menselijke bestaan.

Wil je meer van dit soort klassiekers zien op Picl? Kijk dan hier!

"Machtige klassieker van de Duitse filmmaker Wim Wenders" - de Volkskrant

"De blik van Wenders is eerlijk en uitermate gevoelig" - Filmkrant