Tiger Stripes

Een van de meest opvallende en tegendraadse films op het filmfestival van Cannes vorig jaar was deze Maleisische Tiger Stripes. Het combineert een coming-of-ageverhaal met puberale boosheid, hints van body horror en Aziatische fantasy. Het won de Grand Prix van de Semaine de la critique en was tevens de Maleisische Oscarinzending.
 

---

“Fraaie arthouse bodyhorror-pastiche”

★★★★ VPRO Cinema

 

In een dorp in de weelderige jungle van Maleisië is de twaalfjarige Zaffan de rebelse allesdurver van haar vriendengroep. Al dansend op TikTok dansjes en met haar kattenkwaad valt ze helemaal buiten het perfecte plaatje van wat een braaf Maleisisch schoolmeisje zou moeten zijn. Ze ontdekt steeds gekkere dingen aan haar veranderende lichaam en wanneer ze als eerste in haar klas ongesteld wordt, voelt Zaffan dat haar zelfzekerheid wegebt. Haar vriendinnen en familie moeten niets hebben van deze nieuwe, bijna volwassen Zaffan, ondanks haar pogingen om de gekke nieuwe dingen aan haar lichaam zo goed mogelijk te verbergen. Zaffan voelt zich een monster, maar ze ontdekt dat ze pas écht sterk is als ze die monsterlijke vorm leert te accepteren.

In thuisland Maleisië, dat sterk gelovig is, werd Tiger Stripes gecensureerd uitgebracht, ondanks de Oscarnominatie. Regisseur Amanda Nell Eu sprak zich uit tegen deze gecensureerde versie, die volgens haar alle plezier weghaalt van een jonge vrouw zijn in Maleisië.
 

“Heerlijk grillig coming of age-verhaal” ★★★★ Trouw

“Mengt Aziatische folklore en horror tot een weerbarstig verhaal over volwassen worden” ★★★★ de Volkskrant

“Een film die preutsheid en patriarchaat hekelt” ★★★ NRC

“Een indrukwekkend debuut” – de Filmkrant

“Feministische wraakhorror” – Het Parool