The Love That Remains

Na Godland keert de IJslandse regisseur Hlynur Pálmason terug met een intiem familiedrama waarin hij de camera richt op de kleine barsten die ontstaan wanneer twee mensen elkaar niet meer volledig kunnen missen. In The Love That Remains onderzoekt hij hoe een relatie kan afbrokkelen zonder volledig te verdwijnen. Dit doet hij door zijn kenmerkende beeldtaal en verstilde muzikale nuances.

Ultrakort: het kleine filmcadeautje vóór de hoofdfilm! Ultrakort films zijn kort, verrassend en vaak betoverend mooi. Voorafgaand aan deze film zie je de animatie Lost and Found van Mieke Woestenburg & Sem Assink, waarin een onopvallende baliemedewerker verloren voorwerpen in betekenisvolle momenten verandert.

Na de scheiding met haar man Magnús probeert kunstenares Anna haar leven opnieuw vorm te geven. Terwijl zij met hun drie kinderen een nieuw ritme vindt, blijft Magnús houvast zoeken in het vertrouwde. Hij is zeevisser, en telkens wanneer hij aan land komt, zoekt hij Anna op, uit liefde, behoefte of simpelweg het onvermogen om haar los te laten. Zijn korte bezoeken krijgen steeds meer lading en leggen de kwetsbare grens bloot tussen ruimte geven en toch aanwezig willen blijven. De vroegere verbondenheid blijft voelbaar, maar met de scheiding komen onvermijdelijk nieuwe spanningen naar boven. 

Met poëtische beelden van bessen, paddenstoelen en het IJslandse landschap, begeleidt door een zachte pianoscore, bouwt Hlynur Pálmason in The Love That Remains aan een teder en bij vlagen wrang portret van een gezin in transitie. Hij mengt lichte en rauwe scènes en maakt voelbaar hoe liefde achterblijft als restspoor. Niet verdwenen, maar van vorm veranderd.