Memorias de un cuerpo que arde

In het katholieke Costa Rica van de vorige eeuw bestond vrouwelijke seksualiteit niet. Drie vrouwen, nu 70 jaar oud, vertellen hoe het was om in die tijd op te groeien. Hoe kijken zij terug op hun leven? En wat betekent het voor hen om vrouw te zijn? De herinneringen, geheimen en verlangens van de drie vrouwen worden verweven tot één levensverhaal, dat wordt gespeeld door een jongere en een oudere acteur. Het krachtige portret Memorias de un cuerpo que arde laat zo allerlei aspecten van het vrouw zijn aan bod komen.

Drie vrouwen van rond de zeventig vertellen over de ontwikkeling van hun seksuele en sentimentele leven. Ze groeiden op in de jaren 60 in Costa Rica, in een zeer religieuze maatschappij vol taboes. Zo ontwikkelden de 68-jarige Ana, de 69-jarige Patricia en de 71-jarige Mayela hun begrip van wat het betekent om een vrouw te zijn, gebaseerd op onuitgesproken regels en verwachtingen. Terugkijkend op hun leven durven de drie vrouwen er nu pas openlijk over te praten. Terwijl de vrouwen hun ontroerende verhalen buiten beeld vertellen, vullen ze het lichaam van een andere vrouw die hun leven incarneert op het witte doek. Naadloos gaat de camera van het ene tijdperk naar het andere, van heden naar verleden, van jong naar oud en van droeve naar vreugdevolle tijden.

Met Memorias de un cuerpo que arde (‘herinneringen van een brandend lichaam’) laat filmmaker Antonella Sudasassi Furniss duidelijk zien dat ze tot een generatie Costa Ricaanse regisseurs behoort die hun weg en doel hebben gevonden in het feminisme.