Solitude

Als Gunnar wordt gedwongen zijn boerderij op het IJslandse platteland te verlaten, verhuist hij naar Reykjavik. Hij voelt zich niet thuis in de stad, maar als hij zijn eveneens eenzame buurjongen Ari leert kennen, is dat het begin van een bijzondere en levensveranderende vriendschap. Het maakt van Solitude een ingetogen coming-of-age verhaal dat leeftijdsgrenzen overstijgt.

Wanneer de oudere, in zichzelf gekeerde, boer Gunnar onverwachts te horen krijgt dat de staat zijn land onteigent, moet hij vertrekken naar de stad. Terwijl hij op het platteland 'ouderwetse' hulpvaardigheid gewend is, zorgt de houding van de stadse mensen er al gauw voor dat hij zich eenzaam voelt. Tot hij wordt geconfronteerd met zijn sproeterige overbuurjongen Ari, die koppig en ongevraagd de krant blijft bezorgen - zelfs nadat Gunnar de brievenbus afsluit.

De 10-jarige Ari en Gunnar kunnen niet verder van elkaar verschillen, maar deels door hun gemeenschappelijke gevoel van eenzaamheid, raken ze langzamerhand bevriend. In Solitude zien we de gevolgen van urbanisering en migratie en laat regisseur Ninna Pálmadóttir het belang van menselijke connectie zien. De film ging in première op het Toronto International Film Festival waar dit speelfilmdebuut warm onthaald werd.

"Portret van een onbedorven ziel en een onbaatzuchtige vriendschap in een calculerende maatschappij waar altruïsme op wantrouwen stuit" - de Filmkrant

"Ninna Pálmadóttir’s feature debut is a raw and profound triumph" - Collider