Solitude

Als Gunnar wordt gedwongen zijn boerderij op het IJslandse platteland te verlaten, keert hij terug naar Reykjavik. Hij voelt zich niet thuis in de stad, maar als hij in Solitude zijn eveneens eenzame, 10-jarige buurjongen Ari leert kennen, is dat het begin van een bijzondere, levensveranderende vriendschap.

Wanneer de oudere, in zichzelf gekeerde, boer Gunnar tot over zijn enkels in het water stapt om een ambtenaar te helpen die met zijn auto is vastgelopen op een ondergelopen landweg, krijgt hij als dank van diezelfde ambtenaar-in-pak een aanzegging overhandigd dat de staat zijn land onteigent en hij dient te vertrekken. Het schetst de kloof tussen 'ouderwetse' hulpvaardigheid en de houding van de 'ontwikkelde' mens: een gelijkenis dat alsmaar terugkomt.

In Reykjavik aangekomen wordt de boer al gauw geconfronteerd met zijn sproeterige overbuurjongen Ari die koppig en ongevraagd de krant komt bezorgen - zelfs nadat Gunnar de brievenbus afsluit. Dat er later een vriendschap ontstaan tussen de 10-jarige jongen en de eenzame Gunnar is niet vanzelfsprekend, maar met Solitude maakt regisseur Ninna Pálmadóttir een coming-of-age verhaal dat leeftijdsgrenzen overstijgt. De film toont het belang van menselijke connectie terwijl prachtige beelden van het IJslandse landschap tegelijkertijd contrasteert met urgente thema's als urbanisering en migratie. Solitude ging in première op het Toronto International Film Festival waar dit speelfilmdebuut warm onthaald werd.

"Portret van een onbedorven ziel en een onbaatzuchtige vriendschap in een calculerende maatschappij waar altruïsme op wantrouwen stuit" - de Filmkrant

"Ninna Pálmadóttir’s feature debut is a raw and profound triumph" - Collider