Dreaming Walls

De slogan van dit legendarische hotel is ‘a rest place for rare individuals’. Al sinds de helft van de vorige eeuw is het Chelsea Hotel beroemd en berucht als rustplaats voor anarchisten, kunstenaars en vrije geesten van ieder formaat. Na een jarenlange renovatie gaat het hotel weer open, maar heeft ze haar karakter wel behouden?
 

---

“Ontroerend”

de Filmkrant

 

Iedere kamer is anders in het Chelsea Hotel. Dit art-deco pand in New York is sinds de jaren 60 een toevluchtsoord voor mensen als Janis Joplin, Patti Smith, Jim Morrison, Bob Dylan, Jimi Hendrix en Leonard Cohen. Allemaal eigenzinnige kunstenaars die een thuis vonden in een even eigenzinnige plek. Binnenkort gaat het hotel na een grondige renovatie weer open voor publiek als een van de meest modieuze luxehotels van New York. Tientallen excentrieke, vooral oudere huurders wonen al bijna tien jaar tussen de steigers en brokstukken.

Dreaming Walls neemt je mee door de gangen en langs kamers vol krankzinnige anekdotes. Zowel de huurders als de muren van het hotel staan voor een keerpunt in hun geschiedenis.
 

“Archiefbeelden, waaronder gruizige video’s, evoceren het rijke verleden van het in 1885 geopende Chelsea Hotel.” ★★★ NRC

“Een hommage aan het hotel dat ooit het bastion was van de New Yorkse tegencultuur” – de Volkskrant

“Een melancholische portret van deze bewoners, voor wie het hotel nog heel even van hen is” – Het Parool

“De film vervult het onhebbelijke verlangen van veel mensen om tijdens de verbouwing van een memorabel pand toch even naar binnen te wippen.” – de Filmkrant